maandag 9 juli 2018

Tiener Geluk door een Porsche reclame (2)

Geluk en verdriet oftewel Tranen of een grote lach , ze liggen dicht bij elkaar.

Schreef ik eerder over de boosheid , teleurstelling en zelfs de tranen bij mijn jongste zoon Giliam door de misleidende Porsche reclame van Sandmann Optiek , nu MOET ik even schrijven over de enorme blijdschap bij mijn jongste ook door de Sandmann Optiek.

Wat dit verschil heeft gemaakt ?
Meneer Mol van de Sandmann Optiek.
Een ondernemer die weet hoe te reageren op een "klacht"via de nieuwe media.
Maar vooral een ondernemer die zelf ook een grote Porsche fan is en zich dus erg kon inleven in het verdriet van mijn jongste .

Ik had de vorige blog geschreven en gepost , omdat ik de hele tijd het gevoel had : eigenlijk moet ik hier wat mee.
De bewuste blog deelde ik ook via een privebericht op Facebook met de Sandmann Optiek. Het is tenslotte wel zo netjes mensen over wie je schrijft dit ook te laten weten.

Eerlijk gezegd had ik geen verwachtingen . Ik verwachtte niet dat er een reactie zou komen . En als er al een reactie zou komen , dan meer in de vorm van een simpel excuus.

Maar niks was minder waar.
Al heel kort na het delen van mijn blog , ontving ik een bericht terug van de Sandmann Optiek met de  volgende verrassende tekst :

Beste Lidewijde , 
wij kunnen ons voorstellen dat de teleurstelling bij je zoon groot moet zijn geweest toen jullie erachter kwamen dat wij een beetje een rebelse marketingsactie hebben uitgevoerd deze 2 weken!

Omdat onze harten braken na het lezen van jou blog , willen we jou en je zoon graag uitnodigen om langs te komen in de winkel om een gave Porsche pet te komen ophalen en daar bovenop 2 kaarten voor Concours Dèlegance later dit jaar , welke voor een groot gedeelte om Porsche draait !

Zou je contact op willen nemen met Paul Mol om een afspraak met hem te maken ? 

Groeten Team Sandmann 

Nou dit was een reactie die we echt totaal niet hadden verwacht !

Toen ik het aan Giliam vertelde kon hij het bijna niet geloven . Hij danste door de kamer en vroeg gelijk , wanneer gaan we dan ?

De zaterdag erop was het zover . We werden om 10.00 uur bij Meneer Mol in de winkel verwacht.
Giliam zag in de etalage gelijk al wat Porsche onderdelen liggen en ook de bewuste Porsche Design brillen .
Eenmaal in de winkel was de reactie van de vriendelijke verkoopdame nadat we hadden gezegd voor wie we kwamen : o dan ben JIJ de Porsche jongen . Het verhaal was duidelijk bekend.

Meneer Mol ontving ons allervriendelijkst . Wij kregen een overheerlijke kop koffie. en Giliam ranja en snoepjes.
Hij vertelde dat Giliam niet de enige was geweest die een beetje boos waren geworden over de reclame. Ook een aantal andere autobedrijven waren door de reclame op het verkeerde been gezet .
En Meneer Mol vertelde dat hij zelf niet had verwacht dat de reclame zoveel los zou maken.
Maar ook dat het echt niet zijn bedoeling was geweest om kinderen zoals Giliam verdrietig te maken.

Daarna gaf hij Giliam de mooie  Porsche Design pet. Die echt heel gaaf is.
En ook de beloofde kaarten (of tenminste een voucher voor kaarten )  voor het Concours dèlegance gaf hij aan Giliam.
Maar toen volgde er opeens nog een onverwachtte maar super mooie verrassing. (alsof de pet en de kaarten niet al voldoende waren ).

Meneer Mol bleek de trotse eigenaar van een ECHTE PORSCHE.
een rode 40 jaar oude Porsche Targa.
En om het verdriet van Giliam echt helemaal weg te toveren , vroeg hij hem of hij misschien niet een keer mee zou willen rijden in die Porsche.
 Over zijn antwoord zal niemand zich verbazen : volmondig JA natuurlijk.

Nadat we de collectie Porsche Design brillen hadden bewonderd . Bijzonder dat de pootjes van bijvoorbeeld zo`n bril dezelfde stroomlijn en striping hebben als van een echte Porsche.
Hebben we buiten nog een vrolijke afscheids foto gemaakt.



Meneer Mol en Team Sandmann weten hoe ze op een "negatief "verhaal toch heel postief moeten reageren.
Het effect is vele male groter. en de tranen , boosheid en teleursteling verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Ik persoonlijk vind het heel bijzonder dat ze op deze wijze hebben gereageerd en vind dat echt een groot compliment waard.

Petje af hoor Team Sandmann Apeldoorn.
En wij kijken al heel erg uit naar het concours dèlegance.

Wordt vervolgd.

Liefs Lidewijde




woensdag 28 maart 2018

Tiener verdriet door Porsche Reclame


"Hey, mama Kijk !" "Wacht !"  "Ik zag iets met Porsche !"
"Kun je niet even terug rijden ?"

Zo ging het enkele weken geleden,  toen ik met mijn jongste van 10 terug reed van de sport naar huis.
Hij is een eneorme autofanaat en Porsche is echt zijn Favoriete merk.

Dus tja, vooruit dan maar. Ik keer om en rijd terug langs het reclame bord langs de Gildelaan.
Ja, verrek , het staat er echt , een mooi zwart/grijs met oranje reclamebord en een halve afbeelding van een Porsche. En op het reclamebord staat de tekst : Ja,  U ziet het goed. Er komt een Porsche Dealer naar Apeldoorn".

"Wow, Vet gaaf  mama!"roept mijn jongste uit. "Waar dan ?"
Tja dat weet ik ook niet . Het stond er ook niet bij.
Thuisgekomen meld hij direct het grote nieuws aan zijn vader .

Die is net zo verbaasd als ik en vraagt zich ook af waar die dealer dan zou moeten komen.

"Nou weet je schat,"zeg ik. "Dan zal er vast ook wel een feestelijke opening komen" "En daar zullen ze dan vast ook wel reclame voor maken".

"Nou , dan ga ik echt vet veel foto`s maken hoor!" "Of misschien een porsche Vlog"  roept mijn jongste enthousiast.
Die avond in bed moet het Porsche boek nog eens bekeken worden . En worden er een aantal favoriete porsches aangewezen waarvan hij hoopt dat ze bij de nieuwe dealer komen.

26  maart .... rijden we weer over de Gildelaan .
En wat zien we opeens ?
Een reclamebord in dezelfde kleurstelling en stijl als de eerste , enkel nu met de tekst.

Nu Porsche Brillen te koop bij #Sandmann Optiek.

Jullie snappen misschien wel dat mijn kleine autofanaat heel erg teleurgesteld was. Hij vond het maar een domme , flauwe grap. Er liepen zelfs enkele tranen over zijn wangen , die hij snel met zijn mouw wegveegde.
en naar zijn mening kon je ook geen Dealer zijn als je geen auto`s verkocht.
Zijn boosheid duurde tot de volgende dag.

En eerlijk is eerlijk ook ik dacht bij mezelf : goh wat flauw
Tuurlijk als ik een klant van Sandmann Optiek was geweest , dan had ik waarschijnlijk hun huisstijl in de borden herkend. Of ik had het misschien al via hun Facebook of Instagram Pagina gelezen.
Maar ja .. dat ben ik niet .
En  mijn jongste, lieve , kleine autofanaat die heeft geen bril nodig hoor.
Zelfs als er 2 kilometer voor ons uit op de snelweg een Porsche rijdt , dan roept hij al ...kijk een Porsche!
Hij heeft daar oog voor zo te zeggen.

Maar bij deze Porsche reclame werden zijn ogen toch erg waterig .
Want wat zou het geweldig geweest zijn als hij wel dichtbij naar hartelust zo vaak als hij wilde Porsches kon gaan bekijken.

Helaas niks is minder waar.
Gelukkig hebben we het grote Porsche boek nog om in te kijken.
 Liefs Lidewijde





vrijdag 5 mei 2017

Ik heb niks met vrijheid

4 mei 2017
ik loop naar het speelveld en ik roep mijn jongste binnen.
"waarom?"is zijn vraag.
Vanwege de dodenherdenking zeg ik.
o ja .
Dan loop ik naar boven en vertel mijn oudste , die samen met een vriendje zit te gamen , dat hij de computer uit moet zetten en beneden moet komen.
"waarom?"
Omdat de dodenherdenking is en ik wil dat jullie 2 minuten stil zijn.""

"oh , ja , shit "
Eenmaal beneden zitten de twee pubers met duidelijke tegenzin braaf op de bank.

2 minuten , dat is toch geen ramp ? "" zeg ik .
Ach ja .. als het moet "".
JA  ..het MOET!"zeg ik .

"Nou ik heb er niks mee hoor ..dat gedoe en morgen ook die bevrijdingsdag.... is niks anders hoor",

In stilte kijken we naar de dodenherdenking en het leggen van de kransen op de dam.

Dan zeg ik tegen de pubers ..die eigenlijk alweer op weg waren naar hun geliefde computer ..
Niks met vrijheid he ?""
DAT is precies de reden dat je er bij stil zou moeten staan ".

Jullie vinden het normaal dat jullie een computer hebben en een smartphone"". Dat jullie zo eventjes naar de stad fietsen "
"Dat jullie straks naar de bioscoop gaan . zomaar zonder Avondklok".
Dat jullie genoeg eten krijgen en de kasten ook gewoon vol liggen".   Dat de winkels open zijn".
"Dat we genoeg benzine en geld hebben om jullie met de auto weg te brengen of op te halen ".
"Dat jullie op insta en youtube gewoon kunnen posten wat jullie willen "
 Rare uitspraken , gekke foto`s you name it".
"Dat andere mensen gewoon kunnen zeggen wat ze willen".
Bijvoorbeeld dat zwarte piet weg moet . Of de bedreigingen die men zo makkelijk uit tegen bijvoorbeeld Wilders.

"DAT kennen jullie ". "DAT vinden jullie normaal. Jullie kennen  het niet anders .

""En weet je waarom jullie dat niet anders kennen ?"


twee pubers kijken mij verbaasd en stil aan ... NEUH ...

"Omdat jullie geboren zijn in een vrij land . in VRIJHEID ."
'Omdat al die mensen die we net hebben herdacht en nog velen meer.. heel hard hebben gevochten en geleden .. voor die vrijheid".
e"n daarom is het een kleine moeite om daar maar 2 minuten per jaar bij stil te staan".

"En daarom is BEVRIJDINGSDAG  wel zeker belangrijk"

 "En dan zeggen jullie : we hebben niks met vrijheid ?"
"Misschien moeten jullie DAAR nog eens over nadenken ..."


woensdag 25 januari 2017

kom mee op Bos safari

"mam ", mag ik op de Xbox ?
"joh , het is hartstikke lekker weer." "Ga lekker naar buiten .."


Zinnen die wellicht bekend voorkomen in meerdere huishoudens.

In de zomer hoor ik die vraag overigens bijna nooit. Ik ben in het gelukkige bezit van in ieder geval 1 echt Buiten Kind.
De oudste was dat eerder ook altijd , maar sinds de puberteit zijn intrede heeft gedaan , lijkt hij bijna allergisch te zijn voor zuurstof en verse buitenlucht. 

Onze jongste is zodra de temperaturen aangenaam zijn het liefst de hele dag buiten. klimmen , klauteren, fietsen , spionnetje spelen , moddersoep maken en boom klimmen zijn dan wel zijn favoriete spelletjes.
Echter nu in de winterperiode -zonder sneeuw !- is het buitenspelen een stuk minder aantrekkelijk voor hem.
Misschien komt dat deels ook doordat er hier buiten in de wijk ook minder kinderen buiten zijn. 


Vandaag is het woensdag en helaas bleken alle mogelijke speelvriendjes allemaal iets anders te hebben staan .
Dus met een verveeld gezicht was de jongste mee naar huis gekomen.

Nu dus de vraag  of hij op de xbox mocht.
Nee dus.
Omdat ik toevallig eerder die dag wat gelezen had over een nieuwe natuur app van staatsbosbeheer, op de site van  kidsproof apeldoorn.
Stelde ik hem voor om daar samen eens naar te kijken.
In de beschrijving klonk het als een soort van Pokemon Go achtig iets , alleen hier moest je dierenkaarten verzamelen in plaats van Pokemons.
Eigenlijk is de App bedoelt om de kinderen te stimuleren om toch wel mee te gaan naar het bos op de zondagmiddagen , want daar bevinden zich de meeste dierenkaarten. Zo had ik gezien toen ik de map bij de App bekeek.

Kom zei ik , we gaan op een speciale geheime missie met de mobiel. samen met de app Perfect Earth Animal
Dit zag mijn jongste gelukkig wel zitten. Met mama op stap is natuurlijk altijd leuk
app staatsbosbeheer zowel voor Android als IOS.


Zodra je de app geinstalleerd hebt , ontvang je ook al direct 3 dierenkaarten . Kijk dat scheelt alweer.











De app zelf is vrij simpel. Er is een pagina met "Thema`s" hier staan verschillende gebieden en dus ook verschillende dieren.
De rode dieren zijn zeldzaam en dus ook lastiger op te sporen .
(Nu lijkt het mij inderdaad vreemd wanneer je gewoon in Kootwijk een OLIFANT zou kunnen opsporen .)
Bij de foto van het dier staat beknopt wat informatie.
Wanneer je dieren dubbel hebt , zou je deze kunnen ruilen met een andere PEA speler.
(maar ik denk wel dat die ook zeldzaam zijn )
klaar voor de geheime missie


Omdat we op de kaart hadden gezien dat er direct bij ons tegenover in het park al diverse dieren zaten , besloten we die daar te gaan vangen.

Goed ingepakt tegen de kou , begonnen we aan onze geheime missie.
Mijn jongste met zijn eigen "hawai"telefoon. (huawei is lastig uitspreken)
Hij heeft hier geen internet op , maar maakt dan gebruik van mijn mobiele hotspot.
wel een klein aandachtspuntje, want je hebt je GPS nodig om de dieren op te kunnen sporen.

De gps gaf duidelijke aanwijzingen en we stonden op het punt om onze eerste dier te gaan vangen .. en toen gebeurde het ... de telefoon van zoonlief liep vast.
en bleef vastlopen. Onduidelijk bleef wat de oorzaak was.
Grote teleurstelling was het gevolg.
Gelukkig konden we met mijn telefoon de EEND wel vangen.
Eidereend. Groen geeft aan gevangen.



Nu moesten we op zoek naar de volgende kaart. De app is niet heel slim opgebouwd en dus als je via de gps zoekt , moet je eerst weer terug naar het spel om de nieuwe locatie van het volgende dier te zoeken.
Ook geeft de app geen geluid of melding wanneer je in de buurt bent.
Gelukkig deed de app nu wel weer op de telefoon van zoonlief en toen we bij ons tweede die (merel) kwamen bleek dat het eerste dier gelukkig ook opgeslagen was.

Na 40 minuten en een frisse wandeling hadden we 3 dieren gevangen en verkleumde handen en een loopneus.
Dus tijd voor warme chocomelk met wat lekkers.

Mijn jongste is nog  niet heel erg enthousiast over de App.
Hij vond het wat saai en ook natuurlijk irritant dat de app steeds vast liep.
en zo merkte hij op ; ik kan dit dus niet alleen doen.
Nee..dat klopt . Maar ja .. ik stuur mijn kinderen gelukkig ook niet vaak alleen het bos in.

De totale conclusie van ons beide is : leuk geprobeerd , maar net niet Hip genoeg.
Persoonlijk mis ik het spel element bij deze app.
en ik zou zelf een andere naam gekozen hebben .
Ga je mee PEA spelen klinkt niet echt . Bossa (bossafari) zou dan al beter en hipper klinken.

Natuurlijk kan deze app best wel een handig hulpmiddel zijn om kinderen die eigenlijk absoluut niet mee willen naar het bos mee te krijgen . Maar dan is het wel te hopen dat de gps blijft werken.
Leerzaam is het wel.
En wij hebben er een hele leuke middag mee gehad.
Dus wellicht gaan we hem binnenkort ook nog testen in het ECHTE bos.
zoonlief op dierenjacht.
Kaart met dierenlocaties 
Dierenkaart 
Thema`s in de app . 


donderdag 14 april 2016

Nieuw Nulpunt

Wat geweest is , is geweest ..

Ja, dat is een waarheid waar ik niet omheen kan.
Nu bijna 3,5 jaar later pas besef ik met zowel mijn hoofd als met mijn hart dat wat geweest is ECHT geweest is.
Nooit meer zal ik zomaar fris en uitgerust opstaan.
Nooit meer zal ik het gevoel hebben dat het leven eindeloos is .

Elke dag word ik eraan herinnerd dat alles anders is .
Dat IK anders ben .

Door mezelf , door dagelijkse gewone handelingen , door gevoel , door denken en door anderen.

Het gevoel dat je je eigen lichaam niet meer vertrouwt of durft te vertrouwen dat doet pijn.
Het gevoel dat je eigen lichaam jou in de steek heeft gelaten .. dat doet pijn.
Dat maakt boos.
Dat maakt angstig .
Dat maakt onzeker.

En het is vreemd , want in het begin denk je ... oh , het heeft tijd nodig , laten we eerst maar zorgen dat we beter worden .
En dan ben je "beter"en dan is het toch nog niet zoals het was.
Dus dan denk je .. okee het heeft dus nog iets meer tijd nodig .
Gewoon proberen . Iets meer je best doen. Iets harder pushen. Dan lukt het wel.

En dan probeer je .. tegen beter weten in , met vaak de moed der wanhoop , probeer je .
Want je wilt gewoon weer zijn wie je was.
Weer kunnen wat je kon.
Weer voelen en leven en beleven zoals je deed.

Door zo sterk te proberen terug te keren naar hoe het ooit was , loop je jezelf voorbij.
Je doet jezelf tekort. En je doet anderen tekort.
Niet echt bewust , maar je doet het wel.
Want voor de "anderen "ben je gewoon niet meer zoals je was.
Die hebben dat meteen al begrepen en geaccepteerd.

Sommige spreken dat ook keihard tegen je uit.
En dat doet dan verdomde pijn.
Want JIJ wilt niet anders zijn.

Nu 3,5 jaar later vertel ik al mijn pijn en mijn verdriet en zorgen aan een nieuwe therapeut. In de hoop dat hij weet hoe ik weer mezelf kan worden. Dat hij het tovermiddel heeft om mij weer te laten zijn wie ik was.

Maar wat zegt hij ?

Nee, sorry... dan kan ik je niet helpen.
Je kunt niet worden wat je al bent.
Dus als je dat wilt , dan moet je iemand anders zoeken .

Verrast en enigszins verontwaardigd kijk ik hem aan.
Hoezo kun je mij niet helpen ?

Waarom kan ik niet worden wie ik was? Wat ben jij dan voor een therapeut ? Als je dat niet kan ?

Hij legt het me uit.
En ik snap het niet.
Dus hij legt het me weer uit.
En opeens lijkt het alsof ik in een spiegel kijk ..en iemand anders zie.
Alsof iemand de spiegel oppoetst en het beeld opeens helder wordt.

En langzaam beginnen de letters zich te hechten .
Ze vallen op hun plaats en verbinden mijn hart met mijn hoofd.
En vanaf daar sturen ze de boodschap naar elke vezel in mijn lichaam .

ANDERS

Ik ben anders.
Ik ben nieuw.
Ik ben eigenlijk nog maar 3,5 jaar oud.
Ik ben VERANDERD.
Dus ik zal nooit meer worden wie ik was.
Ik zal mezelf opnieuw moeten leren kennen.
Moeten leren vertrouwen en nog het belangrijkste van allemaal.
Van mijn nieuwe ik moeten gaan houden.

Niet meer boos zijn op mezelf.
Niet meer vinden dat ik gefaald heb .
Dat ik niet genoeg doe.
Niet met de moed der wanhoop proberen .
Maar leren.
Stapje voor stapje leren.

En natuurlijk zal ik dan vallen .
Maar ik kan dan ook weer opstaan.

Ik moet niet proberen om als een koorddanser zonder veiligheidstouw te balanceren op het randje van wat ik kan. elke dag opnieuw.
Mezelf pushen tot ver voorbij mijn eigen grenzen en kunnen.
Om vervolgens boos op mezelf te zijn , dat het toch nog niet allemaal lukt.

Ik moet uitvinden en opnieuw ontdekken wat ik kan.
Hoe hoog ik kan klimmen.
Hoe ver ik kan komen.

Ik moet beginnen bij NUL.
 Ik ben anders. Ik heb een nieuw nul punt.

Wat geweest is , is geweest.
Maar wie weet wat er nog allemaal kan komen.
Ik ben niet meer wie ik was.
Maar ik ben niet minder.
Misschien ben ik juist wel meer.

Hallo wereld , Ik ben Lidewijde.

xx



dinsdag 9 juni 2015

En ze leefde nog lang en gelukkig

3 jaar geleden verscheen er een verschrikkelijke heks in mijn sprookje.

(Eigenlijk al veel eerder , maar toen had de heks het op mijn moeder voorzien.)

Nu was ze  plotseling terug  voor mij.
38 jaar , gelukkig getrouwd, gezegend met 2 fantastische zoons, een warme liefdevolle familie en veel lieve vrienden.
Mijn leven was prima.

Natuurlijk op dat moment 9 juni 2012 .. waren er wel wat donkere wolken. Maar geen storm of noodweer.
Er was het grote verdriet om het verlies van mijn moeder , nog maar 9 maanden daarvoor.
De zorg om mijn vader die net geopereerd was en een nieuwe heup had gekregen.
En de lichte angst dat mijn allerbeste vriendin ook borstkanker zou hebben.
En juist door dat laatste zat ook ik nu op de mammapoli.

Want opeens voelde ik ook iets geks.
Dat zit tussen je oren dacht ik.
En niet alleen ik dacht daar zo over .. mijn man , de huisarts , de echoscopist en de chirurg allemaal dachten ze dat het maar "een idee "was.
Maar voor de zekerheid toch maar verdere onderzoeken.
Juist omdat ik dacht dat het niks zou zijn, ging ik "even snel "alleen naar de onderzoeken,  voordat ik ging werken.
Maar toen was daar die vreselijke vrijdag.

Mijn man en ik zaten te wachten bij de mammapoli, voor de uitslag van het biopt en het werd later en later en de onrust bij mij werd groter en groter.
Eindelijk werden we binnen geroepen.
En nog voordat de arts assistent uitgesproken was .. wist ik het al.
Foute boel ..borstkanker
Mijn wereld stortte in.
Dit kon gewoon niet waar zijn ! Maar waar was het wel.
En het bleek ook nog eens het slechste van het slechste scenario.
 Triple Negatieve Borstkanker graad 3.
Dus aggressief en eigenlijk met geen echte mogelijkheid tot bestrijding.

Vanwege mijn jonge leeftijd zou er eerst uitgezocht worden of er erfelijkheid in het spel was en daarna zou een borstamputatie en chemo volgen.
Omdat het hier om triple negatieve borstkanker ging was chemo ook de enige behandelmogelijkheid.

Op dat moment 3 jaar geleden stond ik daar allemaal niet zo bij stil.
Ik was voornamelijk bezig met bedenken hoe ik dit kon gaan overleven. En gek genoeg ook .. met hoe erg ik het vond voor met name mijn gezin  en familie.
Na het verlies van mijn moeder kon het gewoonweg niet gaan gebeuren dat ze mij ook zouden moeten gaan verliezen.
Een groot deel van die dagen is nog steeds wazig.
Zo heb ik geen enkele herinnering aan hoe we (mijn man en ik samen) toen thuis zijn gekomen.
Wel weet ik dat heel kort erna mijn zus , zwager en vader er waren. En hoe fijn ik dat vond.

Inmiddels zijn we dus 3 jaar verder.
Ben ik dus 3 jaar verder.
3 jaren die zwaar zijn geweest
3 jaren waarin ik mezelf kwijt ben geraakt en weer opnieuw heb gevonden en af en toe nog weer kwijt ben.
3 jaren waarin ik probeer te focussen op de "goede"dagen en de kleine geluksmomenten.
3 jaren waarin mijn man en ik sterker verbonden zijn geraakt dan daarvoor.
3 jaren vol angst en onzekerheid en hoop en verdriet.
3 jaren waarin ik net als een nieuwgeborene weer heb moeten leren leven.

En nu zit ik dan weer in de wachtkamer bij de oncoloog.
Weer duurt het lang en weer krijg ik een vreemd gevoel in mijn buik.
Het duivelsedubbelfrismannetje op mijn schouder begint steeds harder te roepen...
Het zal toch niet ?


Want de boze heks heeft 3 jaar geleden 1 zaadje geplant welke steevast bloeit en extra lijkt te gaan groeien op momenten als deze : het zaadje van de angst .
Kleine pijntjes worden opeens enge monsters.
Onbetekende vlekjes worden enge tumoren.
Angst groeit als een niet te remmen onkruid.
Het houdt mij wakker snachts.
Bezoekt mijn jongste , waardoor hij droomt en niet zonder mij wil slapen.
Zorgt voor bezorgde , gespannen  blikken van mijn oudste , om te zien of alles nog wel goed gaat met mama
en spookt rond in mijn man , maar die zegt dan niks , om mij niet nog ongeruster te maken.
Angst ....bijna nog erger dan de ziekte zelf.

We worden binnen geroepen en mijn arts kijkt blij.
Alles is prima zegt hij.   Hoe voelt U zich?

Ik moet even verwerken wat hij heeft gezegd , dus bijna automatisch geef ik het antwoord : goed hoor.
Mooi , u ziet er ook heel goed uit. Heeft U uw haar anders ?
Kijk dat is nou een leuk gespreks onderwerp .. mijn veranderde haren :-)

Maar het nieuws is dus helemaal goed.
En dat is belangrijk , want bij Triple negatieve borstkanker is de kans op terugkeer van ... in de eerste 3 jaar na de behandeling het grootst.
Maar dan ook vaak onherstelbaar .

En nu zijn we de 3 jaar dus voorbij.
We hebben de TOP gehaald.
En ik zeg WE.. want alleen had ik hier niet kunnen komen.
Daarvoor heb ik echt de hulp en de kracht van iedereen om mij heen nodig gehad.
Dankbaar en blij ben ik voor alle lieve familie en vrienden die in mij bleven geloven.
Die mij zijn blijven steunen en elke keer weer heel hard voor mij hebben geduimd.
enorm dankbaar voor de liefde van mijn man , die me soms letterlijk hier doorheen heeft gedragen.
Dankbaar voor dit goede nieuws.


Op de weg naar huis , dringt het langzaam tot me door ... dat er heel misschien dan toch nog een goed einde aan mijn sprookje komt.

En ze leefde nog lang en gelukkig ??
Ik hoop het wel.
Blijf  geloven in je eigen sprookje.



maandag 10 maart 2014

Als ik later groot ben ..

Als ik veertig ben, dan ben ik getrouwd met mijn grote liefde Jacco, hebben we twee jongens , een mooi huisje, een lieve hond en heb ik een eigen schoonheidssalon .Dan geef ik een groot feest met mijn ouders , familie en vrienden en dan ben ik gelukkig.
Dit schreef ik als onnozel, jong , verliefd meisje op 9 maart 1994 in mijn dagboekje.
Hoe anders is het nu.

Morgen is het zover ..dan ben ik 40.
Getrouwd inderdaad met mijn grote liefde Jacco, dit jaar alweer 12,5 jaar.

Ook moeder ben ik inmiddels geworden van twee fantastische jongens.
 Jeremy al 12, een vrolijke beginnende puber en Giliam 6 en soms zo wijs als een tachtigjarige. Zij zijn mijn grote trots en mijn allergrootste rijkdom.

Ook hebben we een mooi huis , welke we net weer aan het veranderen en opknappen zijn , in een fijne groene buurt in Apeldoorn.
Gek eigenlijk dat ik toendertijd niet opgeschreven heb waar we dan zouden wonen. Waarschijnlijk , net als nu , nog steeds ervan overtuigd , dat dat niet zoveel uit zou maken , mits ik maar samen zou wonen met Jacco.

Een hond hebben we niet , niet dat ik dat niet graag zou willen , maar het is er nog niet van gekomen. we hebben soms wel een hond ... we zijn namelijk sinds 2011 vaste oppas ouders van Sandy , het hondje van mijn vader. Dus een klein beetje klopt dit toch wel.
wel hebben we een grappige , eigenwijse hamster die luistert naar de naam Piano. Eigendom van Giliam.

Een eigen schoonheidssalon ...die droom was er even , maar helaas niet verder opgebloeid. De liefde voor het schoonheidsvak is helaas ook gestorven....het bleek uiteindelijk toch echt Schone schijn.

Een groot feest ...ook dat gaat er niet komen.

Vorige week nog had ik totaal geen zin in het vieren van mijn verjaardag. Ik vond niet dat er echt wat te vieren viel en was ook niet echt bijster tevreden wanneer ik terugkeek op mijn veertig jarige leven.
Wat had ik nou eigenlijk bereikt. Waar kon ik , naast mijn twee fantastische kinderen trots op zijn ?
Vragen en spoken die me behoorlijk wakker hielden.

Maar opeens realiseerde ik mij dit weekend dat ik wel degelijk iets te vieren heb. Dus dat een feestje best wel op zijn plaats is.
Vorig jaar in januari was ik er stellig van overtuigd dat ik mijn 39ste verjaardag niet eens zou gaan halen . Het was wel iets wat ik mezelf als doel had gesteld...het halen van die dag. Maar ik had er weinig vertrouwen in dat mijn leven nog veel langer zou duren.De chemo`s lekken mij de das om te gaan doen.zoals een bekende , irritante nederlander vaak gezegd heeft : ik had er de kracht niet meer voor.

Inmiddels zijn we een jaar verder en ziet het er naar uit dat ik zelfs de 40 ga halen .
Tenzij er in de komende nacht iets geheel onverwachts gebeurd, maar dat lijkt me sterk.

Dus dat heb heb ik in ieder geval bereikt. Daarnaast mag ik trots zijn op mezelf.
ja ... dat lezen julie goed ...ik zeg dat ik trots mag zijn op mezelf.
Dat ben ik ook .. trots.
Want ik leef , ik werk weer, ik geniet veel meer dan ik voor mijn ziekte deed ,  vooral van kleine soms onbenullige dingen.
Ik vind zelfs mijn rare krullenbol van nu wel leuk staan.
Ik ben super trots op mijn mannen en ben heel blij met ons huis.

Dacht ik vorige week nog dat ik nog niet zoveel bereikt en/of geleerd had .... daar denk ik inmiddels anders over.

Wat ik heb geleerd is heel belangrijk.
Het leven is kort ..dus je moet er elke dag van genieten.
Ren jezelf niet voorbij , omdat je mee wilt doen met de drukte van iedereen. Het is niet belangrijk dat je een goede baan hebt , een groot huis  en geen avond van de week thuis vanwege alle sociale verplichtingen.
Je leeft niet voor anderen. Je leeft voor jezelf. Wel met anderen ...maar je moet het zelf doen.

Het is belangrijker dat je tevreden bent met jezelf , dat je gezond bent en dat je gelukkig bent.
En dat brengt mij bij 1 van de dingen die ik 20 jaar geleden al opschreef ..
als ik veertig ben ... dan ben ik gelukkig.

En dat klopt.
Nu alleen nog uit zien te zoeken wat ik wil worden als ik groot ben.
Maar daar heb ik nog tijd genoeg voor.
Eerst maar een verjaardag vieren.
al zal het morgen een voornamelijk stille verjaardag worden ... het feestje voor mijn Veertigste .. die komt er.
En de helderste ster zal dan stralen naast mij.

Happy birthday to me.