Maar deze keer was de herhaling heel erg fijn en bijzonder voor mij.
De groep van Giliam had afgelopen maand het thema ETEN in hun klas.
Ik was al meegeweest op excusrsie naar de albert Heijn. Iets wat erg leuk en ook nog leerzaam voor mijzelf was.
Maar nu kreeg ik een mooie uitnodiging om te komen eten in Restaurant De Schakel.
Vorig jaar rond dezelfde tijd (januari 2013) kreeg ik dezelfde uitnodiging.
Ik had het op de kalender gezet en keek er net als Giliam erg naar uit. Denkende dat ik dan net in mijn "goede"dagen na de chemo zou zitten ..
Helaas waren er toen geen goede dagen na de 5e chemo en lag ik met zware hoofdpijn en een longontsteking in bed.
Te ziek om eruit te gaan , te ziek om met Giliam mee te gaan. En ook Jacco kon geen vrij nemen om naar het Restaurant te gaan. Wat een teleurstelling ..zowel bij mij als bij Giliam.
Gelukkig kon en wilde Opa zutphen wel.
Dus die kwam heel snel naar apeldoorn gereden en ging naar de school voor de lunch.
Daar waren Giliam en ik destijds heel erg blij mee.En ook opa genoot toen van de lunch.
Nu was ik niet ziek en dus kon ik naar de Lunch.
De hele week keek Giliam er al naar uit en wel 100 x werd mij gevraagd of ik echt wel kwam eten.
Nu was het zo ver.
Op deze stralende winterdag met een strakblauwe lucht en een zonnetje. Wat het geheel nog eens extra glans gaf.
De kinderen stonden allemaal met koksmuts en menu in de hand bij de deur te wachten op hun gasten .
Toen Giliam mij zag , sprong hij blij een paar keer op en neer.
Hij bracht mij netjes naar een tafeltje en gaf mij zijn zelfgemaakte menu.
Voorgerecht; toastjes met franse kaas
Hoofdgerecht: een pannenkoek met suiker
Nagerecht: een fruitverrassing
en een glas fris sap....zogenaamd witte wijn.
Wanneer alle gasten aan hun tafel zitten , worden we toegezongen door de kleine kokkies.
Daarna gaan ze weg om de gerechtjes te halen.
Mees blijkt helaas geen gast te hebben , dus komt vragen of ik misschien ook zijn eten wil proeven.
Nou dat is echt boffen , twee keer lekker eten van twee prachtige ventjes.
De toastjes hoef ik niet te delen , maar van de pannenkoek willen beide kokjes zelf toch ook wel wat proeven.
En ook de fruitspiesjes met druiven en mandarijntjes delen we met ons drietjes
Smikkelen en smullen en onze buikjes vullen..
Daar zit ik dan te stralen en te genieten , zo blij dat ik erbij kan zijn en kan genieten van mijn trotse kok en zijn vriendje.
Die ondertussen ieders op 1 been van mij hebben plaats genomen.
De juf loopt langs en geeft me een bemoedigend klopje op mijn schouder.
Fijn he zegt ze.
Ja, zeg ik heel fijn.
Giliam kijkt naar mij en naar zijn juf en zegt : ja mama , toch heel fijn dat je niet dood bent ...anders had opa weer moeten komen eten.
Gelukkig stond de juf net met de doos tissues in haar handen ...die hadden we beide nodig.
Maar Giliam had helemaal gelijk. Want ik had vorig jaar niet durven denken dat ik dit nog eens mee zou mogen maken.
Een prachtige tweede kans, een vol Geluksmoment.
Liefs Lidewijde
