Als ik later groot ben ..

Als ik veertig ben, dan ben ik getrouwd met mijn grote liefde Jacco, hebben we twee jongens , een mooi huisje, een lieve hond en heb ik een eigen schoonheidssalon .Dan geef ik een groot feest met mijn ouders , familie en vrienden en dan ben ik gelukkig.

Dit schreef ik als onnozel, jong , verliefd meisje op 9 maart 1994 in mijn dagboekje.
Hoe anders is het nu.

Morgen is het zover ..dan ben ik 40.
Getrouwd inderdaad met mijn grote liefde Jacco, dit jaar alweer 12,5 jaar.

Ook moeder ben ik inmiddels geworden van twee fantastische jongens.
 Jeremy al 12, een vrolijke beginnende puber en Giliam 6 en soms zo wijs als een tachtigjarige. Zij zijn mijn grote trots en mijn allergrootste rijkdom.

Ook hebben we een mooi huis , welke we net weer aan het veranderen en opknappen zijn , in een fijne groene buurt in Apeldoorn.
Gek eigenlijk dat ik toendertijd niet opgeschreven heb waar we dan zouden wonen. Waarschijnlijk , net als nu , nog steeds ervan overtuigd , dat dat niet zoveel uit zou maken , mits ik maar samen zou wonen met Jacco.

Een hond hebben we niet , niet dat ik dat niet graag zou willen , maar het is er nog niet van gekomen. we hebben soms wel een hond ... we zijn namelijk sinds 2011 vaste oppas ouders van Sandy , het hondje van mijn vader. Dus een klein beetje klopt dit toch wel.
wel hebben we een grappige , eigenwijse hamster die luistert naar de naam Piano. Eigendom van Giliam.

Een eigen schoonheidssalon ...die droom was er even , maar helaas niet verder opgebloeid. De liefde voor het schoonheidsvak is helaas ook gestorven....het bleek uiteindelijk toch echt Schone schijn.

Een groot feest ...ook dat gaat er niet komen.

Vorige week nog had ik totaal geen zin in het vieren van mijn verjaardag. Ik vond niet dat er echt wat te vieren viel en was ook niet echt bijster tevreden wanneer ik terugkeek op mijn veertig jarige leven.
Wat had ik nou eigenlijk bereikt. Waar kon ik , naast mijn twee fantastische kinderen trots op zijn ?
Vragen en spoken die me behoorlijk wakker hielden.

Maar opeens realiseerde ik mij dit weekend dat ik wel degelijk iets te vieren heb. Dus dat een feestje best wel op zijn plaats is.
Vorig jaar in januari was ik er stellig van overtuigd dat ik mijn 39ste verjaardag niet eens zou gaan halen . Het was wel iets wat ik mezelf als doel had gesteld...het halen van die dag. Maar ik had er weinig vertrouwen in dat mijn leven nog veel langer zou duren.De chemo`s lekken mij de das om te gaan doen.zoals een bekende , irritante nederlander vaak gezegd heeft : ik had er de kracht niet meer voor.

Inmiddels zijn we een jaar verder en ziet het er naar uit dat ik zelfs de 40 ga halen .
Tenzij er in de komende nacht iets geheel onverwachts gebeurd, maar dat lijkt me sterk.

Dus dat heb heb ik in ieder geval bereikt. Daarnaast mag ik trots zijn op mezelf.
ja ... dat lezen julie goed ...ik zeg dat ik trots mag zijn op mezelf.
Dat ben ik ook .. trots.
Want ik leef , ik werk weer, ik geniet veel meer dan ik voor mijn ziekte deed ,  vooral van kleine soms onbenullige dingen.
Ik vind zelfs mijn rare krullenbol van nu wel leuk staan.
Ik ben super trots op mijn mannen en ben heel blij met ons huis.

Dacht ik vorige week nog dat ik nog niet zoveel bereikt en/of geleerd had .... daar denk ik inmiddels anders over.

Wat ik heb geleerd is heel belangrijk.
Het leven is kort ..dus je moet er elke dag van genieten.
Ren jezelf niet voorbij , omdat je mee wilt doen met de drukte van iedereen. Het is niet belangrijk dat je een goede baan hebt , een groot huis  en geen avond van de week thuis vanwege alle sociale verplichtingen.
Je leeft niet voor anderen. Je leeft voor jezelf. Wel met anderen ...maar je moet het zelf doen.

Het is belangrijker dat je tevreden bent met jezelf , dat je gezond bent en dat je gelukkig bent.
En dat brengt mij bij 1 van de dingen die ik 20 jaar geleden al opschreef ..
als ik veertig ben ... dan ben ik gelukkig.

En dat klopt.
Nu alleen nog uit zien te zoeken wat ik wil worden als ik groot ben.
Maar daar heb ik nog tijd genoeg voor.
Eerst maar een verjaardag vieren.
al zal het morgen een voornamelijk stille verjaardag worden ... het feestje voor mijn Veertigste .. die komt er.
En de helderste ster zal dan stralen naast mij.

Happy birthday to me.

Het is weer zo`n dag

 Ik baal ..ik baal van mezelf ...want het is weer zo`n dag ..
Zo`n dag waarop ik opsta met allerlei plannen ..maar waar dan niks van terecht komt.

Ik blijf met mijn gedachten maar afdwalen naar de tijd van de chemo kuren en daar rondom heen.
Ik heb mijn laatste gesprek gehad met mijn internet therapeut en zij wenst mij : mildheid voor mezelf.
Nou dat wens ik mezelf ook toe..maar dan nog kan ik er van balen .
Ik wil wel , maar mijn lijf wil niet ..of eigenlijk ijn hoofd wil niet.t
Ik begin aan een mail voor mijn werk ..
en even later vind ik mezelf teruglezend in mijn eigen blogs en aantekeningen.
Ik wil schrijven en bijhouden wat ik heb meegemaakt , maar ook dat lukt me soms niet.

Ik heb veel aantekeningen en daar wil ik nog verhaaltjes van maken. Maar het lukt me niet.
Het lijkt of ik vast zit ..ik sta stil .. en toch moet en wil ik verder.
Ik had zoveel willen doen vandaag.
En nu kijk ik naar de klok en zie ik dat het alweer bijna tijd is om Giliam van school te halen .
De tijd vliegt.
en ik kijk hier om me heen en merk dat ik niet gedaan heb wat ik wilde doen.
en daar baal ik van . want waarom niet ?
Tja daar kan ikmezelf geen antwoord opgeven ..
Ik denk dat het komt door aanstaande donderdag ..
dan is er weer een belangrijke stap in het herstelproces. Mijn medische tattoo.
Maar daar ben ik ook wel gespannen voor. Want zou het goed gaan . Zou het echt zoveel verschil maken ? zou het mooi worden?
Allemaal dingen die door mijn hoofd spoken ..en al die gedachten .. die leggen me een soort van lam.
En daar baal ik van .

Dus het is weer zo`n dag ...zo`n baal dag .
En daar verander ik niks aan . Dus laten we het maar zo
Morgen is er weer een dag ....dan hopelijk geen baaldag.