Vandaag mogen Jacco en ik weer naar het Lukas ziekenhuis. Ditmaal heb ik een afspraak met Dr.Wever de plastisch chirurg. Er wordt mij telefonisch ook al verteld dat ik dan een " nieuwe" borst moet kiezen. Een vreemd idee.
Vorige week toen ik met M sprak hoorde ik al van haar dat het net een Boobieshop was. Dus die term houden we er maar in. Humor kan je redden toch ?
Bij de lunch vertel ik de kids dat we naar het ziekenhuis gaan en dat zij daarom even naar Wilda gaan.
Ik zeg maar The Boobieshop , om te plastische termen bij hun te voorkomen.
Ze moeten er wel om lachen, al begrijpt Giliam er natuurlijk niks van.Die noemt mijn borsten " oliebollen" dankzij zijn tante (mijn liefste zus).
Ik maak de opmerking dat ik dan maar gelijk een maatje meer ga vragen. aangezien ik toch moet kiezen. Jacco is daar ook wel voor en merkt vervolgens op dat ze dan misschien ook wel andere kleurtjes hebben.
En zo opeens zegt Jeremy ; "Nou misschien kun je dan ook wel lampjes erin krijgen ?.."
Jacco en ik kijken hem lachend en verbaasd aan .. en hij antwoord : "ja, nou het zijn toch koplampen! " en onderwijl schiet een rode kleur van zijn mond over zijn wangen naar zijn oren.
Een enorme lachbui van ons allemaal is het gevolg.
Heerlijk zo'n puber :-) En weg is de spanning.
We brengen de kids naar Wilda en rijden door naar het ziekenhuis.
Na 10 minuten wachten roept een jonge ,slanke,blonde dame op hakken van wel 15 cm ons binnen.
Dr.C. Wever is de Borst-reconstructie expert en is verbonden aan Het Umc en aan het Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis.Ze schijnt heel erg goed te zijn.
Naast heel erg goed in borsten , is ze in ieder geval heel erg goed in ontzettend snel praten. Zo ratelend snel dat zowel Jacco als ik ons afvragen of ze ook nog adem gaat halen.
Wel begint het gesprek met twijfels , want zij vraagt zich toch echt af waarom er een borstamputatie moet gebeuren en geen besparende operatie.
Ik leg haar mijn angst uit en zij kan daar in komen , maar vertelt tevens dat er tegenwoordig toch echt wel goede technieken zijn om toch een mooie reconstructie te krijgen ook na bestraling.
Dit geeft mij toch wel sterk het gevoel dat ik misschien toch een te drastische ingreep heb gekozen.
Ze zegt : ik ga even alles bekijken en opmeten en dan kunnen we besluiten wat we gaan doen.
Zo gezegd,zo gedaan en ze meet en kijkt en voelt en ...
dan komt ze tot de conclusie dat er GEEN borst besparende operatie gedaan kan worden.
Dit vanwege de locatie van de tumor, mijn tengere figuur en het feit dat zij geen cosmetisch bevredigend effect (leuke woordkeuze) kan verkijgen of garanderen.
Dus alle twijfel voor niks en blijft mijn eerste keuze staan.
Wel geeft het enige geruststelling dat ook deze arts het eens is met mijn keuze en er helemaal achter staat.
Vervolgens gaat ze me de operatie uitleggen met de bijbehorende complicaties . En dat is al met al behoorlijk heftig. Zo bestaat er de kans op afstoting van de prothese,waardoor deze er na de operatie weer uit zal moeten. En is met name het risico van infectie erg groot.
Ik krijg dus een speciale douche-creme en scrub mee naar huis waar ik mij vanaf 3 dagen voor de operatie mee moet wassen. En een speciale neuszalf die ik ook vanaf die tijd en op de dagen rond de operatie moet gebruiken. Om binnendringen van virussen e.d te voorkomen.En dus is er rondom de operatie ook voorzichtigheid geboden met verkouden bezoekers.
Daarnaast legt ze mij uit dat de prothese onder de schuine borstspier geplaatst gaat worden en dat ik om die reden dus een speciale band zal moeten dragen vanaf de operatie tot 6 weken erna.
Ook mag ik dus niet meer tennissen en niet meer roeien ...omdat je dan de borstspier en dus je borst kunt blesseren.
Dus potjandorie ik kan nooit meer Wimbledon winnen of gaan roeien op de Thames.
(kan beide geeneens maar dat maakt niet erg )
Hierna gaan we dan uiteindelijk toch naar ...?
the Boobieshop.
De mamma verpleegkundige die de arts assisteert , neemt ons mee naar een apart kamertje .. en daar komen ze tevoorschijn.......uit een speciale koffer.
Ze worden netjes voor ons uitgestald op tafel. Verschillende borsten in verschillende maten en met verschillend gevoel.
Het ziet er erg vreemd uit.
We moeten/mogen beide voelen en verglijken.
Er is ook een doorgeknipte prothese-borst.
Dit om duidelijk te maken dat deze vulling niet kan gaan lekken.
Tja en welke kies je dan ? Gelukkig bepaalt de arts uiteindelijk de best passende.
Maar een maatje meer wordt lastig (dan ben je ongelijk) en een kleurtje of lampjes ... nee die keuze is er ook niet.
wel een tattoo. Maar die kan dan pas na afloop van eventuele chemo gedaan worden , dat is om de tepel terug te krijgen.
Het gevoel wat ik en Jacco hadden na dit hele verhaal valt moeilijk te beschrijven.
Enerzijds was het licht lachwekkend en aan de andere kant is het zo confronterend en onrealistisch dat het gewoon niet te beschrijven valt.
Toen we uiteindelijk laat in de middag thuis kwamen , lag er een mooi en lief kaartje in de bus van Tante M.
Maar toeval of niet er stond op...
een boot met een roeiend kindje en de tekst : soms moet je gewoon even door roeien...
Tja ... dat door roeien ..DAT willen we zeker gaan doen. Maar na de 20ste mag IK niet meer roeien...
dus bij deze de vraag ?
Willen jullie mij dan op sleeptouw nemen ?
Of heeft er iemand een buitenboord motortje te leen ?
Lieve groetjes
Lidewijde
