Mijn stapeltje met " zorgen" wordt echt met de dag groter. En niet alleen mijn stapeltje, maar binnen mijn familie bij elk gezinslid afzonderlijk.Ieder heeft zijn eigen stapeltje ..
Het voelt bijna als een Jenga toren... het lot heeft deze dingen opgestapeld en af en toe wordt er gelukkig ook een blokje weg genomen , maar nu ben ik persoonlijk toch wel op het punt aangekomen dat ik erg bang word dat er een verkeerd blokje wordt weggenomen.
En wat er dan gebeurd dat laat zich raden ...
De grootste reden voor deze zorg is de operatie van mijn broer morgen. Voor een paar weken terug werd er angina pectoris bij hem gediagnosticeerd en dacht men dit met medicatie en een aangepaste leefstijl onder controle te kunnen houden. Maar binnen een week is het opeens zover dat hij morgen een dubbele bypass operatie moet ondergaan.
Dat is een open hart operatie! En dat op de leeftijd van 40. Soms is het toch echt niet te bevatten hoe dingen kunnen lopen.
Daarbij komen de herinneringen aan de laatste levensdagen van mama vorig jaar deze periode. Die mij zowel bijzonder dierbaar zijn , kracht geven als ook beangstigen en verdriet doen.
Mijn eigen op handen zijnde operatie .. vanaf vandaag nog maar 15 dagen.
De zorgen rondom mijn kinderen en met name Jeremy die toch in een heel belangrijk schooljaar zit. En dan ook de spanningen , het verdriet en de pijn die dit alles ook mijn vader bezorgd.Met daarbij het gevoel van onmacht dat ik dat voor hem niet weg kan nemen.
Het is erg moeilijk om de juiste balans te vinden in alles. De balans die zo nodig is om te zorgen dat mijn Jenga toren niet omkukelt.
Nu lees ik graag en vaak vind ik juist in boeken en verhalen weer inspiratie en kracht om door te gaan.
En wat wil het toeval ? Vanavond las ik bij toeval (als dat bestaat) een verhaal over de Adelaar.
En laat de Adelaar nu van toepassing zijn op mijn broer.
Het verhaal raakte mij diep en voor mijn gevoel heb ik er veel aan.
En juist omdat het mij zo raakt en zo inspireert wil het in het kort met jullie delen.Ik hoop dat het anderen die dit lezen ook kan steunen.
De adelaar :
De adelaar is 1 van de weinige vogels die een hoge leeftijd kunnen halen. Ze kunnen wel 70 jaar oud worden.
Maar ondanks dat de adelaar een machtige en krachtige vogel is, heeft deze soort 1 probleem.
Als een adelaar 40 jaar is dan is zijn bek afgestompt en scheef gegroeid.Dit maakt het moeilijk,dan wel onmogelijk zijn eten te scheuren.
Zijn klauwen/ nagels vergroeien en slijten niet meer, dus kan hij zijn prooien niet meer goed grijpen.
Zijn borst veren worden te dik en plakken tegen hem aan.En zijn staartveren zijn te beschadigt om de juiste sturing aan zijn vluchten te geven.
De adelaar heeft dan slechts nog 2 opties.
Doodgaan of...
transformeren.
En nu wil het gegeven (het mooie van de natuur) dat de adelaar altijd kiest voor de tweede optie.
De adelaar vliegt naar zijn nest , hoog op een bergtop,vaak rond zijn geboorte plek.
Daar begint hij als eerste met zijn snavel op de rotsen te slaan. Net zo lang totdat zijn scheve, afgestompte bek(snavel) eruit valt.
Dan wacht hij tot er een nieuwe snavel aangroeit.
Daarna begint hij met zijn nieuwe bek zijn klauwen uit te trekken.
En weer wacht hij totdat ook daar nieuwe nagels aangroeien.
Vervolgens plukt hij de te dik geworden veren van zijn borst en uit zijn staart en weer wacht hij totdat er nieuwe zijn aangegroeid.
Dit alles kost de adelaar zeer veel energie en natuurlijk veel pijn.
De hele transformatie duurt rond de 150 dagen. Maar de adelaar doet het ..
Waarom ?
Omdat hij weet dat wanneer hij dit alles doorstaan heeft.
Hij de daarop volgende 30 jaar weer trots en hoog kan vliegen.
Machtig en indrukwekkend als altijd.
Dit verhaal zegt mij dat je soms transformaties moet doorstaan. Juist omdat je er beter van wordt.
Juist omdat je dan weer door kunt gaan.
Natuurlijk maak ik mij zorgen . En natuurlijk zie ik nog steeds tegen de hele " transformatie " op.
Net zoals dat mijn broer vandaag schreef " dat hij een beetje bang was ".
Dat is logisch. Dat mag ook en dat moet misschien ook.
Maar wij gaan alle twee voor OPTIE TWEE.
En samen zullen we volgens jaar TROTS hierop terug kijken.
Machtig levend .
Lieve groetjes Lidewijde
Prachtig. verder effe geen woorden behalve prachtig...xxx
BeantwoordenVerwijderenWat een schitterend verhaal, en vooral wat een geweldig vooruitzicht om jezelf en je broer aan te spiegelen! Maar die 150 dagen moeten we dan eerst met elkaar wel doorstaan. Dat gaat lukken, ik twijfel er geen seconde aan. Misschien mag ik zelf ook wel hopen...al ben ik al vrij dicht bij de zeventig ;-). Dokkume kus!
BeantwoordenVerwijderenjeetje hoe vind je het ? natuurlijk kiezen jullie voor optie twee, jullie zijn net zo sterk en vol wilskracht als de adelaar.
BeantwoordenVerwijderenHet is in de gezondheidszorg een andere tijd, ze kunnen steeds meer dus: WEES en VOEL je de adelaar !
ook ik duim voor je broer morgen xx
Heel goed en hoe toepasselijk!! Liefs en sterkte voor jullie allemaal.
BeantwoordenVerwijderenSchitterend, niks aan toe te voegen! Leef vreselijk met jullie allemaal mee en bid en hoop dat alles, na de grote transformatie, helemaal goed komt en jullie nog minstens 30 jaar gezond mogen doorleven!
BeantwoordenVerwijderenSterkte..