B-Day , de dag van de operatie.

Op woensdag 26 september was het dan zover ..

De dag van mijn borstamputatie en reconstructie. De dag waarop ik voor altijd zou veranderen. Waarop alles voor altijd zou veranderen.

Ik heb slecht en weinig geslapen. Om 2,30 uur ben ik eruit gegaan en heb ik 3 afscheidsbrieven geschreven.
Ik hoop dat ze niet nodig zijn en stop ze op een plek waarvan ik denk dat ze wel snel gevonden zullen worden wanneer het nodig is.

Dan val ik toch nog in een korte maar diepe slaap.Totdat de wekker mij om 5,30 uur ruw wekt. Zachtjes loop ik nog even langs de slapende kids. Wat heerlijk om hun zo zorgeloos slapend in bed te zien liggen.
Dan naar beneden voor een licht ontbijt.Maar echte trek heb ik niet.

We moeten ons al vroeg melden in het ziekenhuis op afdeling B7.
Echt tijd hebben ze nog niet voor ons op de afdeling. Maar ik krijg al wel een bed toegewezen, echter na de operatie kom ik op een andere kamer te liggen. Dus mijn koffer kan ik nog niet uitpakken.

Om 8.30 moet ik eerst nog naar de röntgen.
Daar zal een arts speciale radio actieve vloeistof in de tumor spuiten en dan moeten we 2 uur wachten.Wachten totdat de vloeistof vanuit de tumor bij de eerste lymfeklier  aangekomen is. En die klier ... dat wordt dan dus de poortwachter  klier en die zullen ze splijten en later op kweek zetten.

Het inspuiten van de Tschernobyl  vloeistof is pijnlijk en gemeen. Het lijkt alsof je door een een enorme wesp gestoken wordt...
Daarna moet ik elke 5 minuten even mijn borst masseren (erg vervelend) om er zo voor te zorgen dat de vloeistof goed verspreidt.
In de tussentijd mogen we gewoon wandelen , lopen en of winkelen....(alsof je dat laatste ook echt wilt gaan doen).

Ik heb heel sterk het gevoel dat ik naar buiten moet , de frisse lucht in... weg ... weg van het ziekenhuis ... het liefst hard wegrennen voor alles .... want alles in mij roept ; IK WIL DIT NIET !!
Maar de ratio wint het weer en dus maken we een klein ommetje buiten samen. Maar omdat het zo koud, winderig en nat is ... wachten we de rest van de tijd af in het ziekenhuis restaurant.
 Gelukkig mag ik nog zwarte koffie drinken.
En ik ren me een ongeluk naar de toiletten. Van de zenuwen en vanwege de 1,5 liter water die ik verplicht was te drinken.De tijd lijkt echt voorbij te kruipen .... wat kan wachten lang duren zeg.

Dan mag ik terug naar de röntgen.
Daar worden er van 3 kanten foto`s gemaakt en lig ik gesandwiched op een soort draaischijf om de juiste klier op te sporen.
Die wordt " volgens het boekje" gevonden aan de rand van mijn oksel.
Hij wordt gemarkeerd met donkere inkt en dan mag ik terug naar de afdeling.

Daar moeten we nog even wachten. en zo zitten Jacco en ik samen stilzwijgend bij elkaar.
Opeens is er telefoon geweest van de O.K en dus moet ik snel een operatie hemd aan, twee pijnstillende en 1 kalmerend pilletjes slikken en dan mijn bed in.

Jacco mag mee tot voor de O.K ruimte.
Daar is het druk en moeten we even wachten. Dan is het tijd om afscheid te nemen.
Geen tranen nu ... geen tranen .... ik slik ze weg.Dag mijn lief tot vanavond.

Dokter Wever tekent op de OK  alles af en overlegd met Dokter Bouma.
Beide verzekeren mij dat ze goed geslapen hebben en er het volste vertrouwen in hebben. Dat vraag ik hen namelijk.
Dat ik slecht geslapen heb is niet erg , want dat mag ik zo dadelijk doen.

Dan gaan we naar OK 4.
Dokter Wever heeft ervoor gezorgd dat ze er vanaf te begin van de operatie bij is en dat stelt mij enorm gerust.
De anesthesist vraagt van welke muziek ik hou.
Blof heeft hij helaas niet , maar Michael Buble wel.
Denk aan mooie dingen zegt hij.
Ik zie dat het 12.10 uur is en hoor Michael zingen : ... and i`m feeling good.....

Lieve groetjes
lidewijde Blaauw