Dansen aan zee. 27 september 2012

Op de donderdag na de operatie , komt in de ochtend de " verschrikkelijke " dokter Wijburg kijken. De dokter die ik ABSOLUUT niet wilde en waar we een hele klacht toestand over hebben gehad.

Niet erg fijn als je net weer een beetje bijkomt. De dokter doet alsof hij gek is (dat is hij in mijn ogen ook) en alsof hij mij niet kent. Dus doe ik dat ook.
Hij bekijkt alles en is tevreden, maar maakt wel nog de stekende opmerking ; nou is toch gelukt he...
Daarna zegt hij ... er komt straks een mammacare zuster met U naar de wond kijken. En dan gaat hij weer.

De buurvrouw naast mij .. die wordt ook bekeken en door hem naar huis gestuurd! Arm mens. .. hele nacht liggen spugen , twee drains en dan naar huis!  Zij is het daar niet mee eens, maar er wordt niks aan verandert.
Ik snap het ook niet goed en ben blij dat ik nog niet naar huis hoef. Hoe vreemdt dat misschien ook klinkt.

Tegen 11.30 uur komt er een zuster vragen of ik me niet eens aan moet kleden?
Huh , ik aankleden? Hoe moet ik dat dan doen? Er zou toch iemand komen om te helpen? En hoe krijg ik zelf mijn shirt uit en aan met drains en een arm die ik niet mag gebruiken ?

O,Ja daar was even niet aan gedacht.
Dus een 45 minuten later , komt er een mammacare zuster om mij te helpen en tegelijkertijd naar de wond te kijken.

Het is best schrikken. Het litteken en alles mag ik niet zien , want dat wordt later op de dag pas verwisseld. Maar dit is al heftig genoeg.Een bont en blauwe , harde , gevoelloze ijsberg. een lelijke Blob!

Ze helpt me verder met aankleden en legt me uit hoe ik het zelf kan doen. Dat is volgens haar vanaf nu de bedoeling...
Uitgeput zowel emotioneel als lichamelijk ga ik terug naar bed.

S`middags komt Jacco met een enorme beer op bezoek. Hihihi die is zo groot (de beer) die kan niet bij mij in bed.
Na elke ziekenhuisopname van mij tot nog toe heb ik een beer van hem gehad. Maar DIT is wel de allergrootste ooit. Hij is ontzettend lief en zacht.De zusters moeten er ook erg om lachen en willen hem ook allemaal wel hebben.
Ook mijn schoonouders komen even langs. Zij moeten zo Giliam en Jeremy opvangen , maar hebben toch even de tijd genomen om snel een kijkje bij mij te nemen. Erg lief.

En dan komt Papa. Hij is terug van de familie reunie. En ik ben erg blij om hem te zien. Beide hebben we ons toch erge zorgen gemaakt en natuurlijk veel aan mama gedacht en alles wat we met haar meegemaakt hebben.Het voelt allemaal zo dubbel. Gelukkig was papa bij zijn familie toen ik geopereerd werd.

Papa heeft een kaart voor mij mee, ik was eerst bang dat het een "tranentrek kaart" zou zijn . Maar gelukkig is dat niet zo. Het zijn twee lachende vingers met een hartje en ik ben er heel erg blij mee.

Aan het einde van het bezoekuur komt de zuster zeggen dat ze zo met mij en Jacco naar de wond wil kijken. Daarom blijft Jacco nog wat langer. Kan mij niet lang genoeg zijn ... bezoekuur is maar kort.
Tegen 16.30 uur pas ! heeft de zuster tijd.
we bekijken het samen en dit keer is het al minder erg en jacco zegt dat het heel mooi gedaan is.
iets wat ik nog niet kan zeggen , maar wat me toch wel meer vertrouwen geeft en een beter gevoel.
Dan is het alweer tijd voor het avondeten en wat slaap.

S`avonds komt Jacco weer terug.Nu is er even geen ander bezoek, dus hebben we even echt tijd voor en met elkaar.
Ik had een kaart besteld voor hem via Greetz die eigenlijk op de dag van mijn operatie bij jacco bezorgd had moeten worden , maar die is 1 dagje later gekomen.
Jacco is er erg blij mee en samen spreken we af dat we DAT ook gaan doen !
Of in Portugal of  op " ons" strand van wijk aan Zee.
Het is een zin uit een nummer van Blof.
En 1 van de nummers die bijzonder speciaal voor ons is.

Maar wij weten het zeker ... over een tijdje ... dan Dansen wij samen weer aan zee.

Nadat Jacco weg is gegaan , komt de nachtverpleging. Die blijkt ook Jacco te heten.
Hij is de eerste die een stoel naast mij zet en veel aan mij vraagt en uitlegt. Hij neem alle tijd en heeft echt aandacht. Iets wat echt zeldzaam is in het ziekenhuis.Ik ben ondanks mijn tranen erg dankbaar voor dit gesprek met hem.
Maar hij zegt ook dat er is gezegd  door de artsen dat ik MORGEN al naar huis mag! Ik schrik me een ongeluk en ben echt van mijn wap.
Morgen al ?? Dat kan toch niet? Ik Moest 5 dagen blijven van Dr.Wever. Ook ivm het infectiegevaar.
Broeder Jacco zegt dat het echt wel goed zal komen en wenst mij een goede nacht.

Maar ondanks dat ik de hele kamer voor mij alleen heb , de deur van de kamer dicht gaat en het bijzonder rustig is ... kost het mij een lange tijd om in slaap te komen.
Morgen naar huis ... iets wat je anders graag hoort ... is nu een beangstigend (dubbel) gevoel.