Een grote schok ! Ook al had ik er al een beetje rekening mee gehouden en over liggen denken die nacht.
Ik vraag haar naar het waarom en over de verplichte 5 dagen die zij eerder aangegeven had. .
Ze antwoorde daarop dat het VEILIGER is om thuis te zijn , dan in het ziekenhuis.
Het infectierisico is thuis kleiner ..
Mits ik geen wilde kinderen en/of huisdieren om mij heen heb.
Ik moet dus ook naar huis MET de drain erin ..
De zuster komt mij uitleggen hoe daarmee om te gaan en hoe eventueel het dlesje van de drain te vervangen...
een drain is geen reden om te blijven ook al geeft dat het meeste gevaar op infectie ..
Verder moet ik erg opletten dat er geen huisdieren rondom mij zijn en vragen aan de visite om de handen te desinfecteren... want een verjoudheidsvirus of iets is nu erg risicovol voor mij. niet echt rustgevende adviezen.
Ik ben op zich een kleine beetje blij dat ik weer naar huis mag . Ik mis de kinderen en mijn eigen huis. en in het ziekenhuis krijg je nauwelijks wat drinken en maar een paar kopjes koffie per dag .. dus dat is thuis vele malen beter.. Maar toch vind ik het ook eng en niet zo leuk.
Veel tijd om aan het idee te wennen krijg ik niet.
De zuster staat er al om uitleg te geven en om mij aan te sporen om uit bed te gaan en aan te kleden .
Ik bel eerst Jacco om te vragen of hij mij op kan halen. Hij zegt tegen 13.00 uur te komen zodat Giliam mee jan ophalen en ook uit school is.
Daarna moet ik me omkleden samen met een mammacare zuster die me uitleg geeft over de wondverzorging.
Ik ben erg moe en duizelig als ik terug in bed lig .
Maar wederom weinig tijd voor rust want ... er komt een mevrouw aan met een zuster en dat blijkt de volgende nieuwe patient te zijn ... die dus in mijn bed komt te liggen ...
Een hele ongemakkelijke situatie zowel voor mij als voor haar.
Zij is er samen met haar dochter en beide kunnen niet geloven dat ik naar huis moet , omdat zij in mijn bed moet.
De zuster geeft uitleg aan mij over de drain en geeft de ontslag papieren mee.
Dan vraagt ze hoe laat Jacco komt .
Als ik haar antwoord dat hij tegen 13.00 uur komt ... vraagt zij of het niet eerder kan . De mevrouw wordt namelijk om 13.00 uur geopereerd en moet dus voor die tijd in mijn bed en het bed moet nog verschoond
Wat een bizarre situatie !
Uiteindelijk helpt de dochter van de nieuwe patient mij met het inpakken/uitpakken van de kast en mijn tas
Wanneer Jacco mij om 10.45 uur komt halen, staan ze echt al bijna naast mijn bed met nieuwe lakens....
Goede zorg in Nederland!
De terugweg naar huis is vermoeiend en ik ben behoorlijk duizelig en moe bij thuiskomst. Ook is het met de drain erg spannend en wat lastig.
Jeremy en Giliam komen om 12.15 uur uit school en zijn erg verbaasd , maar ook blij dat ik weer thuis ben .
Echter bijna gelijk ook een ongelukje met de drain ... door een enthousiaste knuffel van Giliam
Dat is dus waarom thuis zijn best "eng" aanvoelt.
Maar het voelt natuurlijk ook wel weer erg fijn.
Ik ga na de lunch naar bed en merk dan pas hoe moe ik nog ben
Maar ja het is ook nog maar pas gelden dat ik geopereerd ben natuurlijk.
De eerste nacht slaap ik erg onrustig . Hoewel mijn bed beter ligt dan in het ziekenhuis .. is op mijn rug slapen en bang zijn dat er iets met de wond en of drain gebeurt toch niet motiverend voor een goede nachtrust.
De ochtend erna moet Jacco eerst meten hoeveel wondvocht erbij is gekomen .. dat is nog best veel 75ml en daarna moet hij helpen wassen en verschonen.
Ik ben zo moe van dit alles dat ik daarna gelijk weer in slaap val.
Wanneer ik later naar beneden ga .. is er helemaal niemand !
Heel vreemd ..
Maar wat blijkt ...Jacco is met de kids op pas om als kado een tv voor op de slaapkamer te kopen.
een lief kado , want op de slaaplamer zal ik de komende dagen best veel zijn.
Op zondag 30 september komen Cathelijne, Rudi, Arnoud en Joanna op bezoek
Erg gezellig , maar dan blijkt wel dat ze niet moeten zorgen dat je teveel moet lachen ...
Pfff dat doet zeer zeg !
Van Cathelijne krijg ik een mooi boek wat speciaal gerelateerd is aan borstkanker. en ik krijg ook van haar en Rudi een mooi nieuwe beer.
Na overleg met Giliam wordt die beer Bonk genoemd.
Dus nu heb ik Bink en Bonk als nieuwe vriendjes
Lachen is gezond zeggen ze dan .. nou niet altijd hoor.
Pas op maandag komt bij mij echt het besef dat de operatie echt geweest is en dat ik nu moet gaan herstellen.
Dat brengt natuurlijk ook wat tranen teweeg .
De angst op infectie is ook nog groot en ook de angst dat er nog meer gevonden gaat worden .
Ik moet tot vrijdag 4 oktober gaan wachten eer we weten of en hoe de uitslag van eventuele uitzaaiingen is.
al met al een hele spannende tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten