Moeilijke Keuzes

Afgelopen woensdag , 29 augustus , hadden we naast het bezoek aan de " boobieshop" ook  nog een lang gesprek met de plastisch chirurg.

De vlotte , jonge dame was zeer rap van tong , maar ook erg uitvoerig in het uitleggen van de behandeling en de mogelijke risico`s.
Die risico`s waren er wel wat meer dan verwacht overigens.
Het gevaar op een infectie is met name erg groot.
Maar daarvoor krijg ik speciale huidscrub en neuszalf.
En dan is er nog het gevaar op afstoting van de prothese door je eigen lichaam en het eventueel te sterk inkapselen van de prothese door je eigen lichaam.
Geen fijne zaken om te lang over na te denken. Maar tja soms moet het wel.

Nu is er gelukkig wel nog een mogelijke oplossing voor in de toekomst , wanneer zou blijken dat mijn lichaam een prothese niet accepteert. Dan kunnen ze eventueel een nieuwe borst maken van buikvet met buikhuid. Waarbij ze het dan ook nog aansluiten op een bloedvat waardoor je dus ook weer doorbloeding in de borsten krijgt.  Maar bij deze techniek werken ze het liefst dubbelzijdig, dus twee borsten tegelijk. Daarom kiezen we deze optie nog  maar even niet.

Wel werd er even gecontroleerd of ik dan wel voldoende buikvet had voor zo`n operatie. Dat was net aan het geval.Ik mocht echter niet nog meer gaan afvallen van haar. Nu deed ik daar ook mijn best niet voor , integendeel. Maar goed , nu heb ik dus wel een vrij brief voor taartjes snoepen :-)

Ik opperde toen nog dat ik bij een tekort vast wel wat kon lenen van Jacco.Maar daarop schoot de arts erg in de lach en wees me erop dat ik dan wel " haar op mijn borst zou krijgen ".
Tja daar zitten we ook niet op te wachten natuurlijk.
Gelukkig waren er daarna al wel spontane reacties bij zus en vriendin dat ik van hen gerust wat mocht lenen.
Erg aardig :-)

Maar voor nu is de eerste keuze dus toch een prothese en dan gaan we ervanuit dat dat goed gaat.

Daarnaast moesten we de operatie datum kiezen.
Dat was een zware keuze.
In eerste instantie gaf de arts als keuze : 5 september of 12 september.
Nou 12 september wilde ik absoluut niet ! Dat ligt zo dichtbij de 15e en dat kon en kan ik voor mijn gevoel niet aan.
Maar 5 september dat viel me ook rauw op t dak , want dat zou binnen een week zijn.Ik moest dan voor mijn gevoel thuis nog wel heel veel zien te regelen in zeer korte tijd.
En Jeremy is net in groep 8 begonnen en heeft een informatie avond op die datum. Dus het werd me allemaal wat teveel.

 Gelukkig had de arts er alle begrip voor en mochten we even rustig bijkomen met een kopje koffie.
Ondertussen had ze als andere datum 20 september gevonden.
Maar tja , dat was wel pas over 3 weken en ze wilde toch eerst toestemming van de oncoloog hebben voordat die datum mocht.

Dus terwijl ik probeerde de tranenstroom te stoppen en weer helder na te denken , ging zij overleggen met de oncoloog.
Gelukkig kwam er een akkoord voor de 20ste , dus dat is de datum geworden.
Ook die datum is "belast" natuurlijk. Want vorig jaar was de crematie van mama op die datum.
Maar eigenlijk komt heel september dan niet goed uit.

Want deze dagen is er elke dag wel iets speciaal wat mij doet denken aan mama.
Zo was gisteren ook een moeilijke dag.
Vorig jaar spraken wij als gezin met mama over haar laatste wensen en hebben we ons verdriet gedeeld aan de ijssel op het bankje.En met ons gezin een laatste afscheidslunch gedaan in de tuin in Zutphen.
 Voor mijn gevoel nog steeds 1 van de allermoeilijkste maar ook mooiste en meest waardevolle dagen van vorig jaar.
En gisteren (een jaar later) liep ik met mijn gezin te genieten in de apenheul. Even bijkomen van de afgelopen week en extra aandacht hebben voor onze kids.
Dus elke dag nu is moeilijk  en voelt dubbel, omdat je hem zo sterk verglijkt met vorig jaar.

Niemand had ook kunnen bedenken dat ik een jaar later ook zou vechten tegen die vreselijke sluipmoordenaar kanker. Wat overigens ook maar goed ook is. Want dan zou diegene die dat wel bedenkt wel een heel eng persoon zijn.

Wat dat betreft denk ik wel , dat het maar goed is dat sommige dingen niet te kiezen zijn. Want dat zou echt onmogelijk zijn.

Dus nu kijken we naar de feiten en doen we het maar met de feiten die we hebben.
En daarbij maak ik de keuzes waarvan ik denk dat ze goed zijn.
Maar wie weet of dat ook zo is.
Ik in ieder geval niet en daar ben ik eigenlijk best wel blij om.

Lieve groetjes
Lidewijde